Tinneke Beeckman: ‘Je bent de bron van je eigen jaloezie’
Iedereen kent het gevoel jaloers te zijn. Je voelt je vervangbaar, klein, onbetekenend. Maar heb je daar ook reden toe? Stond je er al eens bij stil dat niet iemand anders, maar jij zelf de oorzaak bent van je jaloezie?
Natuurlijk is jaloezie soms een terechte reactie. Als je vriend overdreven flirterig praat met iemand anders, bijvoorbeeld. Maar meestal ligt de bron ervan toch vooral bij jezelf. Dan projecteer je je eigen verlangens, twijfels of moeilijkheden op iemand anders. Je laat je leiden door je eigen verbeelding, ijdelheid, verwarring of onzekerheid.
Of misschien voel je gewoon afgunst. Dat is een andere, interessante emotie: het ongemakkelijke, ongelukkige gevoel dat jij gelukkiger zou zijn, mocht je hebben wat een ander heeft. Een groter huis, een betere job, meer vrienden … Dan lijd je onder het genot dat je aan iemand anders toeschrijft.
Bij mooie plaatjes krijg je zelden de achtergrond te zien
Vandaag werken sociale media die gevoelens nog meer in de hand. Mensen kunnen meer dan ooit een schijnbeeld over hun leven ophangen. Zo ken ik een jonge vrouw die als babysit meereist wanneer families op vakantie gaan. Adembenemende selfies neemt ze. Met een drankje in de hand aan het zwembad of bij zonsondergang aan zee.
Maar niemand die weet dat ze daar op een huilerige baby moet passen. Ze bereikt wat zovele mensen ook proberen: de ander doen geloven dat ze een fantastisch leven leidt.
Bij mooie plaatjes krijg je zelden de achtergrond te zien. Je weet niet hoe iemand zich echt voelt. Welke problemen die persoon elke dag ondervindt. Wat je ziet, zijn vakkundig opgetrokken rookgordijnen. Het lijkt alleen maar zo dat die ander een spannender leven heeft dan jijzelf, maar dat zie je niet.
Dus stel jezelf de vraag: Wat zegt jaloezie over mij? Ken ik de volledige context? Ben ik bang om er niet bij te horen? Het kan zelfs nog makkelijker: stop met kijken. Leg die smartphone weg. Kijk naar jezelf en het geluk dat je elke dag ervaart.
Leef publiceert opinies om bij te dragen aan het maatschappelijk debat. Elke auteur schrijft in eigen naam en is verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst.
