Special Olympics: ‘G-sport is er voor iedereen’
Elk jaar in mei vinden de Nationale Spelen van de Special Olympics plaats. Die zijn er voor alle sporters met een motorische of verstandelijke beperking. We volgen een trainingsdag in het leven van Elias Hendrickx (28), zwematleet en meervoudig kampioen in de G-sport.
Het is 5.30 uur als de wekker gaat. Dat gebeurt drie keer in de week, op een trainingsdag. ‘Ik sta zo vroeg op zodat mijn ontbijt kan zakken voor ik om 7 uur het zwembad induik. Anders komt het niet goed tijdens het tuimeldraaien’, grapt Elias.
Zijn ontbijt? Dat is een voedzame kom van yoghurt, fruit, en granola of havermout. ‘Op aanraden van mijn voedingscoach. Ik heb een paar keer een appelflauwte gekregen in het water en dat is natuurlijk levensgevaarlijk. Nu kies ik zorgvuldig uit wat en hoeveel ik wanneer eet.’
Bij G-sportwedstrijden krijgt iedereen een medaille
6.40 uur. Tijd om met de fiets naar het zwembad van Aarschot te vertrekken, op nog geen tien minuutjes rijden. ‘Ik neem redelijk wat materiaal mee. Zwemplankjes, snorkel, zwembril … een grote drinkbus met water en een kleinere met sportdrank. En nog wat shakes voor na het zwemmen, want de training duurt bijna twee uur. Zo hou ik mijn energieniveau op peil.’
Om 7 uur stipt duikt Elias het zwembad in, zonder aarzelen. ‘Ik bekijk mijn schema en dan begin ik eraan. Met het koude water heb ik geen moeite. Eens ik begin aan mijn eerste baantje voel ik dat al niet meer.’
Een medaille voor elke G-sporter
Elias weet al sinds zijn zevende dat hij een autismespectrumstoornis heeft. Daarom kan hij niet in een gewone sportclub terecht. Hij heeft meer structuur en begeleiding nodig. ‘Tot 8 jaar geleden had ik nog nooit van G-sport gehoord. Ik begon na schooltijd met voetbal, gewoon om aan beweging te doen. Pas toen ik naar mijn huidige voorziening verhuisde, leerde ik de zwemcompetitie kennen. Ik dacht: ik probeer dat eens. Zo ben ik in het G-zwemmen gerold.’
Sindsdien zwemt Elias verschillende wedstrijden per jaar. ‘Mijn medailles hangen aan mijn handdoekenrek maar dat wordt stilaan te klein. Ik zal er eens een andere plek voor moeten zoeken (lacht).’
‘Bij de G-sportwedstrijden krijgt iedereen een medaille. De eerste drie plaatsen zijn goud, zilver en brons. Maar ook alle andere plaatsen die daarna komen krijgen er een. Want iedereen telt, iedereen is hetzelfde. Daar sta ik echt achter. Al probeer ik natuurlijk altijd om een van de drie eerste plaatsen te bemachtigen.’
G-zwemmen: van rug- tot vlinderslag
De tegenstand is niet mis, er zijn nog een aantal andere jongens die goed kunnen zwemmen. Om goed voorbereid te zijn, volgt Elias het trainingsschema van een coach uit de Paralympics. ‘Hij is een grote naam in de G-sport. Al zie ik hem niet veel. In de week train ik helemaal alleen. De coach volgt mijn statistieken op via mijn sporthorloge.’
Soms ben ik opgelucht dat de training erop zit
‘Vrije slag, schoolslag, rugslag, vlinderslag … Ik oefen het allemaal. Op de Special Olympics mag ik kiezen wat ik zwem. Ik zal voor de 50 en 100 meter vrije slag en 50 meter rugslag gaan.’
‘Op mijn trainingen ben ik altijd heel gefocust. Vooral discipline is belangrijk, dat is voor mij het moeilijkste. Ik moet doorgaan, van de ene oefening naar de andere. Daar denk ik meer aan dan aan welke medailles ik zal halen. Ik zwem graag, maar ga er ook niet over liegen: soms ben ik opgelucht dat de training erop zit (lacht).’
‘In het weekend zit ik bij een zwemclub in Leuven, dat is wel met persoonlijke begeleiding van twee coaches die elkaar afwisselen. Daar zit ik ook in een team met andere G-zwemmers. Die trainingen zijn iets minder vermoeiend en eens zo leuk door de groepssfeer.’
Prikkels op de Special Olympics
De sfeer en samenhorigheid blijken ook het allerleukste aan de Nationale Spelen van de Special Olympics, die na twee coronajaren eindelijk weer fysiek kunnen doorgaan. ‘Iedereen mag zoveel fans meenemen als die wil. Hoe groter het publiek, hoe liever. Niet alleen de mensen die je kent komen je complimenteren, maar ook anderen. Dan voel ik me zo trots.’
‘Zenuwachtig ben ik niet. Of toch niet voor het zwemmen zelf. Eerder voor het hele gebeuren errond. Het gaat verder dan enkel het sporten. Een van mijn begeleiders in de voorziening zei ooit: Elias, de Special Olympics zijn 20% fysiek en 80% mentaal.’
‘Mijn wedstrijden samen duren niet meer dan twee minuten, maar er zijn veel prikkels. Korte nachten, veel animatie na de disciplines, mensen die heel de dag aanmoedigingen door elkaar roepen. Dat zorgt voor adrenaline, maar ook stress. Gelukkig is er een strakke structuur. Ik moet om 12.59 uur zwemmen en dat zal ook zo zijn. En ik heb mijn geluiddempende hoofdtelefoon.’
Een G-sporter met het Syndroom van Down die meedoet aan de Iron Man: wow!
Special Influencer
9.00 uur. De training zit erop. Wie Elias’ avonturen wil volgen, kan dat via sociale media. ‘Via foto’s en filmpjes laat ik zo veel mogelijk mensen kennismaken met G-sport. Ik wil laten zien dat als ik het kan, anderen het ook kunnen. En zo leer ik andere G-sporters van over de hele wereld kennen.’
‘Ik volg bijvoorbeeld een G-sporter uit Orlando met het Syndroom van Down. Onlangs deed hij mee aan de Iron Man in Amerika. Toen dacht ik: wow, daar hebben zo veel atleten ter wereld het al moeilijk mee.’
‘Iedereen moet zich kunnen tonen, met welke beperking dan ook. Ik ging eens naar de atletiekwedstrijden kijken op de Special Olympics. Aan de 50 meter sprint deden evengoed mensen mee met een looprek. Ze deden een stap, zetten hun rek neer, deden nog een stap … En kregen evenveel applaus als ik die onder de minuut zwem. Dat is zo mooi.’
‘Het gaat niet over individuele prestaties maar om wat we samen bereiken. Het gaat niet over goud, zilver en brons. Het leven is voor iedereen.’
Een hart voor G-sport? Word vrijwilliger tijdens de Special Olympics!
Om van de Special Olympics een succes te maken, heeft de organisatie jouw hulp nodig. Wil jij als vrijwilliger deelnemen aan de Nationale Spelen en de G-sportatleten een wonderlijke ervaring bezorgen? Laat je onderdompelen in de sfeer en word een van de drijvende krachten achter de schermen.