Turelure - een hele wereld onder je stoep
Je raam geeft je een blik op de wereld. Hoe vaak kijk jij bewust naar het tafereel dat zich voor je neus afspeelt? In de rubriek ‘Turelure’ dagen we mensen uit om even op adem te komen en gewoon uit hun raam te turen.
Antwerpen, vrijdag 8 oktober 2021, 15.30 uur
Er zijn wegwerkzaamheden in mijn straat. Mannen in gele tenues gooien de stoep open. In geen tijd vormen ze stapeltjes stoeptegels, netjes naast elkaar. Vervolgens diepen ze een gleuf uit. De werkmannen gaan de wirwar van versleten leidingen te lijf. Ze scheppen, schoffelen en drillen erop los. Al sinds vanochtend. Met liefde voor het vak, met een blos op de wangen.
Eentje kreeg het warm op deze nazomerse dag. Hij hing zijn vest aan de haak. Iemand heeft daar ooit over nagedacht - dat het wel eens warm kon worden - want warempel ook zijn T-shirt is geel.
Deze werkmannen zouden gezien worden, altijd en overal.
Een gesluierde vrouw in een lang roze gewaad wandelt over het grasveld tegenover mijn huis. Het blauw van haar mondmasker steekt af tegen al dat roze. Haar ogen turen even naar de werkmannen.
Zien. Gezien worden.
Een voorbijganger met korte broek en kaal plekje op zijn hoofd – ik zit één hoog – springt over de gleuf en wandelt verder. Hij kijkt niet om. Geen werkzaamheden zullen hem tegenhouden met dit mooie weer. Hij springt zijn vrijheid tegemoet. Zei ik al dat het vrijdag rond halfvier is?
Het voetpad aan de andere kant vult zich met kinderen met moeders aan de hand - of zijn het moeders met kinderen aan de hand? Een kind zit in de nek van zijn vader. Ze worden kleiner en kleiner in de verte. Geschater, geschetter. Uitgelaten.
Er hangt voorzichtig weekend in de lucht. Maar ik voel het nog niet.
Misschien straks als de stoep weer dichtgaat en de mannen in de busjes stappen, richting huis. Als de wereld onder de stoep weer opgelapt is en opnieuw een paar jaar meekan.
Toch gek, bedenk ik me, dat ik er nooit bij stilsta wat er allemaal onder de stoep voor mijn deur schuilgaat. En hoe belangrijk het is om dat te onderhouden. Eigenlijk is het zoals bij mensen. Je moet wat er onderhuids diep vanbinnen in je huist verzorgen. Ook al zie je het niet.
Laten we met z’n allen van tijd tot tijd eens afdalen naar onze eigen binnenwereld. Klim erin. Schep, schoffel en dril erop los. Alleen of met een hoopje helpers. Maar altijd met liefde en oog voor wat er herstel nodig heeft. Tot je blos weer goed zit.
En ga dan naar huis. Het weekend in.
Geïnspireerd om ook eens naar buiten te turen? Om wat je uit je raam ziet en daarbij denkt met anderen te delen? Kruip in je pen en stuur het resultaat naar leef@cm.be. Wie weet maakt onze illustrator binnenkort van jouw 'Turelure' een illustratie.