Vakanties van Samana geven vrijwilligers een warm scoutsgevoel

Save as favorite

‘Iets doen waar ik zelf gelukkig van word en waar ik anderen gelukkig mee maak.’ Dat was de drijfveer van An om een vakantie van Samana als vrijwilliger mee te begeleiden. An werd in 2013 ziek en kon niet meer werken als verpleegkundige. ‘Als dertiger kreeg ik ineens veel vrije tijd’, vertelt ze. ‘Maar ik wilde wel nog iets betekenen in de samenleving en mensen helpen.’

Toen An in een CM-kantoor een folder zag over vakantievrijwilligers bij Samana heeft ze zich kandidaat gesteld. Na een kennismakingsgesprek vertrok ze naar Lourdes. ‘Ik was er nog niet geweest en hoorde dat dit een intense ervaring is.’

Als je de eerste keer meegaat als vrijwilliger, neemt een meter of peter je onder de vleugels. Voor An was dat een ervaren verpleegkundige met wie ze op vakantie samenwerkte. ‘Vooraf maak je al kennis met de groep vrijwilligers en start je met de voorbereiding van de vakantie’, vermeldt An.

‘Samana organiseert opleidingsdagen voor de vrijwilligers om de vakantiegangers goed te begeleiden. Die hebben vaak zorg nodig.’ An voelde op vakantie een sterke verbondenheid en veel dankbaarheid van de mensen. ‘De vrijwilligers zijn een onmisbare schakel voor deze initiatieven’, beklemtoont ze. Het gaf haar veel voldoening en het smaakte naar meer.

An vertelde thuis over de deugddoende reacties van de vakantiegangers, over de sfeer binnen de ploeg vrijwilligers. Dat inspireerde haar man Niko. ‘Ik wilde dat ook wel eens meemaken’, vult hij aan. Samen met An ging hij mee als verpleegkundige naar Oostenrijk. Hij nam daar vijf dagen verlof voor. ‘Het was een fantastische ervaring’, erkent hij. ‘Het wekte bij mij een scoutsgevoel op. Ik genoot van diezelfde warme sfeer binnen de groep.’

Maar het is hard werken. De dag begint vroeg. De mensen uit bed helpen en verzorgen voor het ontbijt, neemt tijd in beslag. ‘Van ’s morgens tot ’s avonds ben je bezig. Veel mensen hebben altijd hulp nodig’, weet Niko. ‘Maar je krijgt er veel vriendschap en dankbaarheid voor terug. Dat geeft een onbeschrijfelijk goed gevoel.’

Intussen ging Niko drie keer mee. An kan het aantal vakanties niet meer op haar twee handen tellen. Ze is nu vakantieverantwoordelijke. Samen met de verpleegkundigen is ze de motor van het vakantiegebeuren. ‘Vooraf bekijken we samen welke vrijwilligers voor welke deelnemers verantwoordelijk zijn’, legt An uit. ‘Verder plan ik activiteiten en organiseer ik uitstappen. Ik leid de vakantie in goede banen samen met het hele team.’

Op dit moment vertoeft An met Samana in Reinsberg in Duitsland. In het najaar begeleidt ze samen met Niko een reis naar Bali. ‘Het vakantie-aanbod van Samana is zo divers’, benadrukt An. ‘Voor elk is er een geschikt initiatief. Als vrijwilligers bieden we de vakantiegangers de kans dingen te doen die ze zelf niet meer alleen kunnen. Hen dan zien genieten, daar doen we het voor.’